ســلام مـا بـه تـو ای تالـی کــتـابِ اللّه            سلام مـا به تو ای ملـجأ و اميد و پـناه
سلام ما به نـمـاز و قـنـوتِ تـو ای ماه            نـشـستـه‌ام سر راهت، در انتظارِ نگاه

از آن زمان که گدایم به درگهت، شاهم
الا که وعـدۀ حـقّـی، ظهور تو معهـود            مسیـرِ سـبز نـیایـش به جـمعۀ موعـود
به جز وصال تو هرگز نخواهم از معبود            تویی ز نالـۀ أمَّـنْ یُجـیبِ مـن مقـصود
خوشم که سوی تو افتاده مقصد و راهم
سـرور دیـدۀ غـمـدیـده‌ام شدم از دست            دوباره بُغض من و جمعه‌ها به هم پیوست
مـنم وَ قـافـیـه‌های شـده اسیـر شکـست            گسسته از همه پیوند و با غم تو نشست
به راه عـشق خودت کن همیشه آگاهـم
برای صدقِ سخن بر تو آورم دو گواه            دلی که سوخته از هجر و دیدگانِ به راه
اگر چـه توشـه ندارم به غیـر بارِ گناه            برای عاشق دل خسته کو به جز تو پناه
خلاف عاشقی است از تو جز تو را خواهم
شد از فراق تو بدر وجود من چو هلال            به هجر روی تو تا کی به سر بَرَم به ملال
چقـدر در طلبت شد ز دیده اشک زلال            به عشق روی تو تا کی زنم به حافظ فال
قـرار قـلـب غـمـیـنـم نــیـامدی مــاهـم
بیا که صحبت سقا و مشک و دیده شده            کنـار نهـر و شـریعه یکـی خمیـده شده
دو دست ساقی عطشان ز تن بریده شده            سری ز ضرب عمود عدو دریده شده
شـبـیه صبح و شب تو اسـیـر این آهـم